แผ่นดินไหวที่เฮติกับปรากฏการณ์บนโลกไอที

       แผ่นดินไหวรุนแรงระดับ 7 ริกเตอร์ และอาฟเตอร์ช็อกอีกหลายครั้ง ทำให้สภาพแวดล้อมเดิมๆ ของเฮติพังพินาศ     "น่าสงสารประเทศเเค้าเนอะ"

   

      ผู้คนทั่วโลกรวมถึงประเทศไทยเองก็มีหลายบริษัทหลายองค์กรและประชาชนชาวไทยที่ส่งทั้งแรงใจและทุนทรัพย์ไปให้ชาวเฮติผ่านช่องทางต่างๆ มหาลัยเราก็มีนะ ใครที่ไปดูละครเรื่องอะไรยังไงทับแก้ว (ชื่อเรื่องถูกมั้ยน๊าา เหอๆ) นั้นก็เป็นส่วนนึงที่นำเงินไปช่วยชาวเฮติเหมือนกัน 

    เช่นเดียวกับวงการไอที google มอบเงิน 1 ล้านเหรียญสหรัฐ (ราว 33 ล้านบาท) และอัพเดตภาพถ่ายผ่านดาวเทียมบน google mapใหม่ให้หน่วยงานต่างๆ ได้รับรู้ถึงสภาพของประเทศเฮติได้อย่างเป็นปัจจุบันมากขึ้น

  

   ไมโครซอฟต์มองเงิน 1.25 ล้านเหรีญสหรัฐ (พนักงานบริจาคเท่าไร ไมโครซอฟต์ก็จะเพิ่มเติมเข้ากองทุนช่วยผู้ประสบภัยในจำนวนที่เท่ากัน) อินเทลและไอบีเอ็มก็มีแคมเปญร่วมกับพนักงานเช่นกัน)

                                                                                      

    เอาใจช่วยอีกแรงคร่าาา  

*เอามาเล่าสู่กันฟัง จากนิตยสาร Computer Today ปักษ์แรกกุมพาพันษ์ ไม่ได้โฆษณานะ ลองหาซื้อมาอ่านดู ได้ความรู้ไอทีทุกด้านเลย เป็นสมาชิกมา 2 ปีแล้ว รับรองว่าเวิร์ก ^^

อยากได้กำลังใจ

ณ ตอนนี้รู้สึกท้อหดหู่ใจจัง จะทำอะไรก็ไม่ค่อยมีสมาธิ จะอ่านหนังสือก็ไม่ค่อยเข้าสมอง เราไม่ได้เกิดมาเก่งโดยกำเนิด เพราะฉะนั้นเราต้องตั้งใจเป็น 2 เท่า อ่านแต่อย่าหักโหมเหมือนเทอมแรก

ตอนนี้อ่าน IS เหลืออีก 2 บทก็จะจบแล้ว ต่อไปลุยอื้ง คะแนนช่วงมิดเทอมก็ไม่ค่อยดี เฮ่อ! จะได้ C+อย่างที่ตังใจไว้มั้ยนะ รู้สึกท้อตลอดเวลา แต่ก็ต้องเตือนตัวเองตลอดเวลาเหมือนกันนะ ว่าอย่าท้อ อย่าทำให้คนที่เรารักผิดหวัง โดยเฉพาะพ่อกะแม่ ( อยากผ่านพ้นเวลาเหล่านี้ไปเร็วๆจัง รู้สึกเหนื่อยสุดๆ )

กำลังใจคือสิ่งที่ดีที่สุด ที่จะทำให้เรามีแรงสู้ต้อไป ^^ สู้ๆ

งานร่วมจินต์สิรินธร

งาน ร่วมจินต์สิรินธร เมื่อวันเสาร์ที่30 มกราคมค่ะ

ตึกใหม่สวยมาก มันสวยเว่อร์เกินที่จะเป็นตึกเรียน น่าอิจฉาน้องๆจัง ได้มีตึกสวยๆไว่เรียน แต่ก็อย่างว่า ใช้งบเว่อร์ไปมั้ย เมื่อเสาร์ที่ผ่านมาสนุกมากๆได้เจอเพื่อนหลายคน ได้เจออาจารย์ แต่เสียดายไม่เจออาจารย์คุมหอสักคน

เบบี้ กระต่าย กุ๊กกิ๊ก ตุ๊บตั๊บ มะเหมี่ยว และน้องทราย น้องร่วมบ้านปาริชาติ โตเป็นสาวกันหมดแหละ ได้่เจอลุงที่โรงครัว ชื่อลุงอารายจำไม่ได้แหละ เห็นลุงบัั๊บก็บ่นกะลุงทันที "ตังแต่จบไป คิดถึงกับข้าวนักเรียนประจำมากๆ โดยแกงมัสมันไก่ " 555+ นึกถึงตอนนั่งกินข้าวโต๊ะละแปดคน นึงถึงบทสวดก่อนกินข้าว วันไหนอาจารย์หออารมณ์ไม่ดี ก็ท่องมันอยู่นั้นแหละ หิวจนไส้่จะขาด เฮ่อออ คิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นจัง

การที่ได้อยู่โรงเรียนประจำ ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ได้อยู่ร่วมกะคนหมู่มาก ก็มีความสุขไปอีกรูปแบบนึง จะมีสักกี่คนที่ได้มีชีวิตแบบนี้ ชีวิตที่มีแต่กฏเกณฑ์ กฎระเบียนเคร่งครัด และสอนให้เรามีความเป็นกุลสตี (สอนแต่ไม่เคยจำ) ฉันจะเก็บความทรงจำดีๆแบบนี้ไว้ตลอดไป